Misteriozna genetika strasnog vuka

Takozvani strasni vuk(Canis dirus) bio je najveći i najmoćniji vuk te vrste. Tezili su preko 70 kg, a celjusti su im bile toliko jake da su cak mogli sazvakati i kosti. Naseljavali su Ameriku i lovili su velike, vec sada izumrle zivotinje, npr. konje ledenog doba, dzinovske lenjivce...

Mnogo toga o njima je i dan danas naucnicima nepoznato. Odakle su dosli i zasto su izumrli pre 13 hiljada godina, nakon sto su prezivjeli stotine milenijuma pre toga. 

Pronadjen ostaci su po izgledu vrlo slicni sivom vuku, ali geneticari tvrde da nisu ni u kakvom bliskom srodstvu. DNK ove dvije vrste ima sasvim malo sličnosti. 

Neki naucnici tvrde da su cak dosli i sa nekog drugog planeta. 

Njihov nepoznat DNK i odakle su došli, znanstvenicima ostaje misterija i danas dan. 

Turritopsis

 Is the jellyfish Turritopsis Nutricula the only organism in the world who is immortal? 

 Medusa Turritopsis Patricula is a small hoof that once reaches adult can return their cells to childhood. This adaptable feature is likely to develop so that the individuals extends life ... 

 The type of jellyfish originates from the Caribbean waters, could be the only animal and the only organism in the world that truly revealed the source of eternal youth, claim scientists in this area ...

City of the gods

 The mysterious ancient city, which once with 200,000 inhabitants represented the real ancient metropolis, does not trim to fascinate archaeologists and historians who still cannot discover which ancient civilization was founded. Welcome to theootiakan - a place where the gods were born!

Mysterious diseases

 These three mysterious diseases are still not explored and there is no cure for them. 

 Single-sided neglect disorders: 

 These patients are indifferent to objects and events on the left side of the world. 

 Example: Girl Annie doesn't eat food on the left, not make a smile left, so it doesn't even wash the left side of his oral cavity. 

 Copragrs syndrome: 

 A rare neurological disorder in which the patient of his closest experience as cheaters (parents, children, brothers, sisters, spouses) 

 Patients are capable of identifying these people, but they do not feel any emotions while looking at their faces. 

 Cotard's syndrome: 

 The bizarre condition in which patients believe they are dead. They claim that they feel the smell of his break-up body, and to see the worms of the reptile in their corpse. Patients literally do not feel any emotions anymore and are therefore excluded from life. 

 

Misteriozne bolesti(bizarni medicinski fenomeni)

Ove tri misteriozne bolesti još uvijek nisu istrazene i za njih ne postoji lijek. 

POREMECAJ JEDNOSTRANOG ZANEMARIVANJA:

Ovi pacijenti su ravnodušni prema objektima i dogadjajima na lijevoj strani svijeta.

Primjer:Djevojka Annie ne jede hranu sa lijeve strane, ne sminka lijevu stranu, pa cak ni ne pere lijevu stranu svoje usne šupljine.

COPRAGRSOV SINDROM:

Rijedak neurološki poremećaj u kojem bolesnik svoje najbliže dozivljava kao varalice(roditelje, djecu, bracu, sestre, supruznika)

Pacijenti su sposobni identificirati te ljude, ali ne osjecaju nikakve emocije dok gledaju njihova lica. 

COTARDOV SINDROM:

Bizarno stanje u kojem pacijenti vjeruju da su mrtvi. Tvrde da osjecaju miris svog raspadnutnog tijela, te da vide kako crvi gmizu u njihovo truplo. Pacijenti doslovce više ne osjećaju nikakve emocije te se stoga iskljucuju iz zivota.Da li ste vi culi za neku od ovih bolesti ili poznajete nekoga ko boluje od neke od ovih bolesti. Komentirajte o tome. 

Misteriozno ostrvo

Hebridi su neravni škotski arhipelag okružen maglom, čije nazubljene stene izbijaju iz Severnog mora poput očnjaka nekog vodenog Levijatana. Međutim, kada su dani vedri, voda postaje plava, a ostrva, obasjana sunčevom svetlošću, izgledaju idilično.

I 26. decembar 1900. bio je jedan takav dan, prema kapetanu Džejmsu Harviju, koji je na ostrva Flanan stigao kako bi dostavio namirnice trojici svetioničara na ostrvu Eilean Mor.

Ali uprkos lepom vremenu, kapetan je imao predosećaj da nešto nije kako treba. Približavao se obali sa drugim svetioničarem Džejmsom Murom koji je kasnio šest dana zbog lošeg vremena. Međutim, kada su se približili obali videli su da zastava nije podignuta, niko ih nije nestrpljivo dočekao, kao što je to bio običaj. Zatrubio je i dao svetlosni signal, ali sve je ostalo bez odgovora. Kad je Mur zakoračio na obalu i ušao u svetionik, video je da kamin nije bio upaljen već danima. Scena koju su zatekli ostaće misterija narednih skoro 120 godina.

Svi satovi bili su zaustavljeni, kreveti namešteni, a nedostajala su i dva od tri impregnirana kaputa koje bi nosili u zimskim mesecima. Opsežna potraga potvrdila je ono što je Mur posumnjao: sva trojica su nestala bez traga.

Džejms Dukat (43), Donald MekArtur (40) i Tomas Maršal (28), bili su jedni od prvih svetioničara na Eilean Mor i, u vreme njihovog nestanka, jedini stanovnici ostrva.

U sedmom veku jedan irski sveštenik, sv. Flanan, sagradio je kapelicu na Eilean Moru, čije ruševine i danas stoje. Međutim, ubrzo nakon posvećenja građevine, irski sveštenik i njegovi sledbenici pobegli su sa ostrva tvrdeći da ih muče ‘čarobna bića’. Priče o mitskoj rasi ‘malih ljudi’ o kojima su pričali meštani okolnih ostrva i dalje su kružile. Pastiri koji su se brinuli samo za stalne stanovnike ostrvca, a to su bile ovce, nazvali su ostrvo ‘tuđa zemlja’ i nikad tamo nisu želeli da prenoće.

Međutim, i pored takvog ugleda Eilean Mor, Svetioničarski odbor odlučio je da izgradi svetionik na ostrvu 1895. godine. Nestanak se dogodio samo godinu dana nakon što je svetionik dovršen – 7. decembra 1899. Još 15. decembra 1900. dakle desetak dana pre no što su Mure i Harvi stigli na svetionik, sa broda Cosmopolitan Line Steamers kapetan je javio da na svetioniku Eilean Mor ne gori svetlo. Ali, niko nije prosledio poruku Svetioničarskom odboru.

Ubrzo nakon Mureovog strašnog otkrića, nadležni Upravnog odbora Northern Lighthousea Robert Muirhed pokrenuo je istragu. Volonteri koji su pretraživali ostrvo pronašli su da nedostaje kutija s konopcima za sidrenje, iako je bila čvrsto uglavljena u pukotinu i dobro pričvršćena. ‘Bilo je očigledno da je morala neka velika sila da je isčupa“, zapisali su.

Ovaj prvi dokaz doveo je Muirheda do zaključka da su muškarci pokušali da stabilišu kutiju konopaca za privezivanje i da ih je povukao talas. Ali nisu svi u Upravi severnog svetionika bili uvereni u tu priču. Zašto nijedno telo nije bilo izbačeno na obalu? Zašto je jedan od muškaraca otišao bez kaputa usred silnog vetra bez kog se nije moglo napolje? I kako bi tri iskusna pomorca baš tako lako odneo talas?

Decenijama kasnije, priča je postala još bizarnija. U knjizi iz 1965. citirana je publikacija časopisa iz 1920-ih o završnim unosima dnevnika svetioničara od 12. do 15. decembra 1900. godine. Ovaj dokument, navodno je napisao Tomas Maršal. Pisao je da je harala velika oluja, tako jaka da su se sva trojica bojala za svoje živote. Mek Artur je plakao i molio u uglu dok je Dukat, stariji čuvar, navodno sedeo u tišini, ošamućen. Poslednji unos glasi: "Oluja je završila. More mirno. Bog je iznad svih." 

Sve to dovelo je do novih pretpostavki – da li jedan ubio drugu dvojicu, pa onda sebe?

Druge teorije gledaju na tajnovitu istoriju ostrva Eilean Mor i tu traže odgovore, tvrdeći da su muškarce odvela tzv. čarobna bića. Treći pak da su ih oteli vanzemaljci, četvrti veruju u gusarski napad, pa čudovište iz Loh Nesa… Međutim, uprkos ezoteričnim pretpostavkama koje su se više od jednog veka ispredale oko nestanka svetioničara, mnogi stručnjaci tvrde da nema misterije i nikada je nije bilo.

Godine 2015., prirodnjak Džon Lav objavio je u svojoj knjizi  "Prirodna istorija svetionika", da je nestanak lako objašnjiv i da je trojicu svetioničara naprosto povukao talas u okean. 🤔

Grad zena

JEDINSTVENO MESTO NA SVETU

MARIJU PROTERALI IZ RODNOG MESTA ZBOG PRELJUBE,ONA NAPRAVILA SOPSTVENI GRAD

Noiva do Kordeiro (Noiva do Cordeiro), grad u kome žive samo žene, osnovan je davne 1891. godine, osnovala ga je Marija Senorina de Lima koja je prognana iz svog sela zbog preljube…

Noiva do Cordeiro se nalazi u Belo Vale, oko 428km severno od Rio de Žaneira, u jugoistočnom Brazilu. Ovaj mali brazilski grad stvorila je žena, za žene, on ima svoja pravila i svoj sistem organizacije rada i života. U njemu danas živi svega 600 stanovnika, većinom žena između 20 i 35 godina i tek pokoji muškarac.

Uredile su život onako kako žele i osećaju se prijatno u svom ženskom carstvu. Veruju da su u svom mestu uspele da organizuju mnogo bolji život od muškaraca.

Samo jednom je ovo žensko naselje potpalo pod mušku diktaturu. Godine 1940. evangelistički pastor Anisio Pereira oženio se jednom od meštanki Noiva do Kordeira.

Takođe je postao osnivač crkve u gradu i odmah je počeo da nameće stroga pravila za žene. Tako je više od 50 godina ženama bilo zabranjeno da slušaju muziku, šišaju se, piju alkohol, pa čak i da koriste kontraceptivna sredstva.

Nakon smrti Anisija Pereira, žene su čvrsto odlučile da više nikada ne dozvole nijednom muškarcu da upravlja (njihovim) gradom. U ovom jedinstvenom mestu nema konkurencije, naprotiv, svi se osećaju kao jedna porodica. Pomažu jedna drugoj i dele sve što imaju.

Stanovnica Noiva do Cordeira, Rosalee Fernandes, 49, kaže da je grad skladniji nego što bi bilo da u njemu žive i muškarci.

“Mnogo je stvari koje žene rade bolje od muškaraca. Naš grad je lepši, uređeniji i daleko skladniji nego da su muškarci glavni. Kad se pojave problemi ili sporovi, rešavamo ih na ženski način, pokušavajući da nađemo konsenzus, a ne sukob. Delimo sve, čak i zemlju na kojoj radimo. Ovde se niko ni sa kim ne takmiči. Sve je to za jednog, i jedno za sve.„Nedavno se ceo grad okupio kako bi pomogao u kupovini ogromnog televizora širokog ekrana za naš centar zajednice kako bismo svi zajedno gledali sapunice.”

Neke imaju muževe i decu, međutim, muškarci mogu posetiti svoje supruge u Noiva do Kordeiru samo vikendom, baš kao i sinovi koji su napunili 18 godina. Radnim danima sve devojke obrađuju poljoprivredno zemljište, kuvaju, organizuju improvizovane salone lepote i revije jedna za drugu, za praznike i sajmove.

Ovo neobično mesto Noiva do Cordeiro ima svoje stranice na društvenim mrežama gde se s vremena na vreme pojavljuju oglasi za traženje muškaraca. Na drugi način djevojke jednostavno ne mogu stvoriti normalnu porodicu. Svi predstavnici jačeg pola sa kojima komuniciraju su njihovi rođaci.

Jedna od žena, Nelma Fernandes (23), priznala je da je nemoguće da devojke u regionu poznate kao izuzetno lepe pronađu budućeg supružnika.

“Ovde su jedini muškarci koje upoznamo slobodne devojke ili su oženjeni ili su u srodstvu sa nama, svi su rođaci. Dugo nisam poljubila čoveka. Svi sanjamo da se zaljubimo i venčamo. Ali mi volimo da živimo ovde i ne želimo da napuštamo grad da bismo našli muža. ” izjavila je Nelma piše “DailyMail”

Sasvim očekivano, zanimaju ih samo neženje koje su spremne da prihvate njihova ženska pravila i prilagode se novom načinu života.

Iznenađujuće, mnogi muškarci odazvali su se pozivu da posete jedini grad na svetu u kome mesta ima samo za žene. 👫